Indrukwekkend Rajasthan!

Er gebeuren hier zoveel dingen en we maken zoveel mee, dat ik daar iedere dag wel een verslag van kan typen. Maar dat ga ik mezelf (en jullie) niet aan doen. Dus ik hou het bij een beknopte versie van de afgelopen twee weken. Want ja, er zijn alweer twee weken voorbij sinds ik mijn laatste verslag heb getypt. Time flies when you’re having fun, dekt hier totaal niet de lading. Time flies als een raket, is meer op z’n plaats.

Oud&Nieuw! Daar was ik gebleven. In Udaipur om precies te zijn. ’s Avonds waren we heerlijk uiteten geweest, maar daarna was alles al gesloten in de stad. Helaas! Bij ons hotel hadden we een mooie rooftop en om 00:00 konden we hier het vuurwerk zien. Het was niet mega spectaculair, maar wel leuk en daarna doken we al snel ons bedje in.
De volgende dag vertrokken we (nog nooit zo fris & fruitig na Oud&Nieuw) naar onze nieuwe bestemming: Jodhpur. Dit wordt The Blue City genoemd en ligt in de provincie Rajasthan (net zoals Udaipur trouwens). We kwamen in het donker aan en de eerste indruk was niet heel goed; wat een kille, grimmige stad. Overal waar we keken, zagen we zwervers en straatkinderen langs de kant van de weg liggen. Ingepakt in dikke dekens of een beetje doelloos rondlopen en bedelen bij alles en iedereen.
Sinds Udaipur is het trouwens erg KOUD! Zeker voor iemand die al maanden gewend is aan temperaturen boven de 30 (moi) is dit erg omschakelen. Overdag is het nog wel te doen als het zonnetje schijnt, maar in de avond kan je niet de straat op zonder dik ingepakt te zijn. En dat voor iemand die geen warme kleding had meegenomen (moi). Goed dit en onze vermoeidheid hielp er ook niet aan mee dat we geen goede eerste indruk hadden. We vonden gelukkig snel een guesthouse en na een late avondmaal konden we eindelijk slapen.

Nadat we de volgende ochtend wakker werden, moesten we Jodhpur toch wel een goede kans geven. We ontbeten op het dakterras van ons guesthouse en we hadden een prachtig uitzicht over de stad en het fort. In Jodhpur ligt een van de grootste forten van India. Deze moesten we bezoeken! We sloten netjes aan achter de lange rij, waar voornamelijk Indischers stonden. Maar na even staan, werd ons toch vriendelijk verzocht of we onze kaartjes bij het toeristenloket wilden betalen. De reden? Indische mensen betaalden 30 rupees en wij 400!! Hieraan is wel duidelijk te zien hoe de prijsverschillen liggen in India. Nog steeds niet enorm duur hoor, maar het is wel bizar hoeveel ze extra vragen aan Westerse mensen. Ik snap het ook wel, we zien er natuurlijk uit als miljonairs ;). Het uitzicht was overigens fantastisch! En inderdaad, het merendeel van de gebouwen en huizen in Jodhpur zijn blauw geschilderd, dus dat geeft een leuk gezicht.
Op de terugweg werden we, uiteraard, weer veel aangestaard en vooral mannen komen naar ons toe om een praatje te maken. Ze blijven zo onder de indruk van Niels! Hij krijgt dagelijks complimentjes over zijn lengte en z'n haren en vooral met Niels willen de mannen (!!) op de foto. Soms heb ik mazzel en mag ik ook op de foto haha. Maar deze keer was uitzonderlijk. En man stond erop dat wij zijn huis gingen bekijken: ‘Mijn huis is jouw huis’, aldus deze vent. Omdat het nogal onbeleefd is om dat af te slaan, zaten we opeens in een vreemde man z’n woonkamer en maakten we een praatje met hem. Beetje raar en ongemakkelijk, maar tegelijkertijd ook leuk en grappig dat mensen hier zo open zijn.
De rest van de dag stond vooral in het teken van warme kleding en dekens inkopen en een beetje door de stad lopen. Het is hier onwijs druk en erg vies. Niet alleen liggen de straten VOL met afval, maar ook overal honden, koeien en mensenpoep. Uhl. Maar de leuke, blauwe huisjes en de kleine straatjes maken het toch wel weer leuk.

Na nog een dag gebleven te zijn, vertrokken we 4 januari naar Jaisalmer. We reisden deze keer weer met de bus, en na onderweg nog een busongeluk met twee dode kamelen te hebben gezien (zielig:(), kwamen we aan het einde van de middag in deze nieuwe stad aan. Wauw, wat een verademing! Het is hier veeeel rustiger dan in Jodhpur en kleiner. Deze stad wordt The Golden City genoemd; alle huizen en gebouwen hebben dus een ‘goude’ zandkleur en dat ziet er erg gezellig en rustgevend uit. Jaisalmer bestaat voornamelijk uit een fort en ons hotel lag daar letterlijk IN. Heel leuk om binnen de muren van een fort te slapen.
Naar Jaisalmer kwamen we voor een reden: we wilden hier een camelsafari gaan doen. Eigenlijk is dit tegen mijn principes in als het gaat om de dieren, maar voor deze ene keer heb ik mijn principes aan de kant gezet en heb ik besloten om dit te gaan doen (Niels pest me hier nog steeds mee haha). We boekten de trip van twee dagen en een nacht en betaalden hier 2100 rp p.p. voor (ongeveer 25eu).

De volgende ochtend moesten we al om 06:15 (au!!) verzamelen. Helemaal verkleumd werden met met tien man in een jeep gepropt. Na een uurtje rijden, kwamen we midden in de woestijn aan. Onder het genot van de zonsopgang en een kampvuur, kregen we ons ontbijt en de sfeer zat er vanaf het begin goed in! Na een tijdje arriveerden de kamelen. Niels kreeg kameel King en ik kreeg LaLu. King was een kleine druktemaker en ik had de grootste kameel van de groep en hij was vooral heel relaxt.
Om 09:15 begon de tocht en wauw!! Dit was super leuk! En wat een rust!! Geen toeters, geen scooters, geen mensen die iets van je moeten. Gewoon totale stilte, heerlijk! Bij de woestijn moet je trouwens geen Sahara-achtige tafeleren voorstellen: natuurlijk was het helemaal uitgestrekt en overal waar je keek lag zand, maar we kwamen ook regelmatig bomen en bosjes etc. tegen. Rond 11:00 hadden we een lunchpauze van vier uur. Onze gidsen waren trouwens erg leuk en konden heerlijk koken. Ook was het fijn om even van die kameel af te moeten, want erg relaxt zit het niet. Aan het einde van de middag kwamen we aan bij het kamp waar we gingen overnachten. Deze plek was wel echt ‘in’ de woestijn incl. zandheuvels. Met de hele groep zaten we op de heuvel om de perfecte zonsondergang te zien met een ijskoud biertje in onze handen. Kon het nog beter?! Nadat de zon onder was, werd er weer een kampvuur gemaakt en verzamelden iedereen zich hier. Een jongen uit onze groep had een gitaar mee genomen en al snel werd er niet alleen door hem, maar ook door onze gidsen muziek gemaakt door op lege jerrycans te trommelen en te zingen. Na het eten, sloeg de vermoeidheid al snel toe en werd ons ‘bed’ opgemaakt wat bestond uit een aantal dekens in de openlucht. Na nog even naar de meest perfecte sterrenhemel OOIT te hebben gekeken, vielen we lekker in slaap. Nouja lekker, het was ijskoud maar het had ook wel wat om zo te slapen.
De volgende ochtend stapten we na het ontbijt, met pijn aan onze benen, weer op de kamelen voor de terugweg. Na een paar uur rijden, hadden we weer een lange lunchpauze. Daarna reden we nog 30 min verder en was de trip alweer over! Na een zwaar emotioneel ;) afscheid met mijn kameel was het toch weer tijd om terug te gaan naar de stad. ’s Avonds gingen we met de hele groep van de safari uiteten als afsluiter en dat was erg gezellig.

De volgende dag vertrokken we aan het einde van de middag naar een nieuwe bestemming in de provincie Rajasthan: Pushkar! Deze busrit duurde ongeveer twaalf uur en met twee valiumpillen in m’n mik heb ik deze reis redelijk doorstaan. Om 04:30 ’s nachts werden we met veel kabaal de bus uitgesmeten en stonden we opeens in de stad. Dit vind ik altijd zo bijzonder. Indischers lijken nooit ergens mee te haasten, maar tijdens bus en treinritten hebben ze geen minuut extra de tijd om hun passagiers hun spullen te laten pakken en de bus uit te stappen. We werden buiten de stad gedropt en met een rickshaw (Indisch woord voor tuctuc) reden we naar het centrum. Maaarr.... Na een tijdje rijden, werden we stilgehouden en moesten we 20 rp p.p. betalen voor passengerstax om de stad binnen te komen. Uhhh, sinds wanneer moet je dat betalen? Nog half in slaap door de valium wilde ik mijn geld pakken totdat ik besefte dat dit nergens op sloeg. Niels was iets scherper dan mij en zei daar ook wat van. Ik vroeg de beste man of hij een kaartje had waarop stond dat wij dit moesten betalen, waarop hij zelf een kaartje schreef. Wel in het Hindu zodat wij het niet konden lezen (dat vermeldde hij er zelf ook nog bij haha). Na even gediscussierd te hebben, kwam er een andere bus aangereden. Waarop Niels vroeg of zij ook soms passengerstax moesten betalen. De mannetjes begonnen nu te lachen en hadden door dat wij hier niet in gingen trappen en we konden nu onze reis verder vervolgen. Het ging hier om welgeteld 50 eurocent, maar soms is het gewoon de sport (en ook best leuk) om hier onderuit te komen want iedereen probeert overal zijn slaatje uit te slaan.

Rond 05:00 kwamen we Pushkar binnen en gelukkig was er een ongezellig guesthouse open waar we een paar uur slaap konden inhalen. Nadat we ons iets fitter voelden en na een goed ontbijt, gingen we opzoek naar een fijn guesthouse en dit hadden we al snel gevonden. En goedkoop! Voor maar 400 rp per nacht, nog niet eens vijf euro. Na een uitgebreide lunch op het dakterras besloten we Pushkar te gaan verkennen. Zoals je inmiddels gemerkt hebt, hebben alle steden een bijnaam en deze stad wordt The Holy City genoemd. Deze plaats is zo leuk! Het is klein en daardoor een stuk rustiger en minder bedelaars, je struikelt letterlijk over de koeien (en apen!!! overal waar je kijkt zijn apen) en verder zijn er veel winkels en leuke restaurants. We hebben rond het Heilige Meer gelopen, waar veel Hindu’s een keer in hun leven naartoe komen om te baden en te bidden. Eehhh, baden? Er ligt gewoon groen alg in dit meer, maar we zagen inderdaad Indische mensen 'lekker' baden in dit water. We zijn hier totaal drie volle dagen geweest en dat stond vooral uit shoppen (sorry Niels) en rustig aandoen in dit ontspannen stadje.

11 januari vertrok in de ochtend onze bus naar de plaats waar we nu zijn: Jaipur, oftewel The Pink City. In de bus leerden we een ander stel kennen en nadat we vroeg in de middag aankwamen, hebben we daar de hele dag mee opgetrokken. Jaipur is de grootste stad van Rajasthan en tsja, het is hier weer lekker ouderwets druk. Het is zo bizar dat wanneer je in een grote stad bent, er zoveel armoede is. Hier kan ik soms nog niet helemaal aanwennen. Met Nick en Isabea liepen we een rondje door the old city, maar eigenlijk verdwaalden we steeds omdat het zo groot en druk is. Ik had trouwens hier schattige, roze huisjes verwacht maar dat is niet zo. Alleen de stadsmuren zijn roze geschilderd. In de avond besloten we wat luxer te gaan eten op een prachtig dakterras. En ze hadden hier vlees! Lamsvlees om precies te zijn en vooral Niels was hier erg blij mee om na weken vegetarier te zijn, weer echt vlees te eten.
De eerste nacht sliepen we in een heel ongezellig guesthouse, dus gister vertrokken we naar een veel leuker, gezelliger guesthouse (thanks voor de tips Dasha!) met zelfs een werkende douche waar warm water uitkomt, geen overbodige luxe met de kou :). Verder lieten we ons masseren en gingen we een hapje eten tussen de locals. Dit was weer een hele show natuurlijk haha!

Omdat Jaipur groot is en we onze weg hier niet helemaal konden vinden, werden we vandaag opgepikt door een rickshawdriver die onze verschillende highlights van de stad liet zien. Vandaag hebben we een aantal paleizen gezien en hebben we het grootste fort van India bezocht, erg leuk!
De afgelopen week zagen we trouwens in verschillende plekken erg veel vliegers in de lucht. En nu weten we wat er aan de hand is; morgen zijn de kampioenschappen vliegeren (ik verzin dit niet) en dat is nogal een big thing hier. Iedereen praat erover! Wat deze kampioenschappen inhouden? Nou, proberen om met je vlieger andere vliegers kapot te maken. Dit evenement duurt drie dagen en morgen schijnt de lucht zwart te zien van de vliegers. Gekke Indischers, ze blijven ons verrassen ;).

Tot de volgende keer!

Liefs!