Van complete gekkigheid naar een oase van rust

Myanmar; wát een groot verschil met India. Een erg aangenaam verschil dat dan weer wel ;). Begrijp me niet verkeerd hoor, India is denk ik mijn favoriete land tijdens mijn reis, maar na vijf weken chaos is even bijkomen in een rustig, goed geregeld en schoon land wel erg fijn.

27 januari vlogen we naar Yangon, de hoofdstad van Myanmar. Rond 13:30 landden we en we besloten gelijk door te gaan naar de bushalte. We hebben in totaal maar tien dagen de tijd, dus we willen alle dagen zo goed mogelijk benutten! Na vier uur wachten, konden we om 18:00 de bus pakken naar Inle Lake. Ons werd verteld dat deze rit 17/18 uur zou duren, maar opeens werden we om 05:00 ’s nachts gedropt dichtbij Nyang Shwe, een toeristisch plaatsje bij Inle Lake waar we wilden verblijven.

De regering van Myanmar is niet helemaal correct en probeert uit veel dingen extra winst te halen zoals uit het toerisme. Bij sommige druk bezochte plekken moet je als toerist passengertax betalen. We probeerden hier, samen met nog een ander stel, onderuit te komen maar helaas. We moesten écht $20 betalen. Rond 06:00 kwamen we erg vermoeid aan in het dorpje, we hadden in de bus nauwelijks geslapen en we wilden z.s.m. een slaapplek vinden. Dat ging veel lastiger dan verwacht: alles zat vol, was nog dicht of vroeg prijzen rond de $50 per nacht. Om 09:00 hadden we éindelijk een slaapplek gevonden voor een schappelijke prijs. Pfieuw..
Na een heerlijke douche en een beetje bijkomen van de reis, hadden we in de middag fietsen gehuurd om Nyaung Shwe te gaan verkennen. Wat een rust!! Geen scooters, geen rickshaws, geen toeters, geen koeien, geen honderden mensen die iets van je moeten en met je op de foto willen. Gewoon helemaal niks! Heerlijk! We moesten hier helemaal aan wennen haha. Ook zijn we inmiddels weer helemaal beter, dus dat draagt er ook aan bij dat het goed bevalt hier.
De mensen zijn hier trouwens ook zo vriendelijk! In het begin een beetje gek (ik dacht, ze moeten vast toch wel iets van me), maar nee. De meesten willen je echt alleen maar helpen of vinden het leuk dat je in Myanmar bent. Als ik toch een puntje van kritiek mag geven, is het het eten. In de rest van Azië kan je overal aan heerlijk eten komen, maar hier valt het tegen. Alles wordt met ontzettend veel olie gemaakt en er zit geen enkele smaak aan. Helaas!

Na een fijne nachtrust, zaten we de volgende dag om 08:30 in de boot om over het Inle Lake te gaan varen. Allereerst zagen we vissers; deze mannen vissen op een hele aparte manier met hun voeten. Erg mooi om te zien! Vervolgens voerden we naar een marktje waar naast toeristen ook de dorpsmensen komen om daar eten etc. te halen. Verder hebben we nog 1400 stupa’s gezien (dat zijn een soort kleine tempels/pagoda’s) en paar kleine dorpjes.
De dag erna hebben we niet zoveel gedaan: beetje rondlopen in het plaatsje, een heerlijke Burmeese massage ondergaan en klaarmaken voor weer een nachtbus. Om 20:00 ging namelijk de bus naar onze volgende bestemming; Bagan. De nachtbussen hier zijn trouwens niet te vergelijken met de nachtbussen in Viëtnam. Dat zijn slaapbussen, dus met een soort van bedden. Hier zijn de bussen gewoon bussen, dus slapen schiet er steeds bij in en daarnaast is het voor Niels met zijn lengte bijna geen doen om comfortabel te zitten.

Weer op een onchristelijke tijdstip, namelijk om 04:00 ’s nachts, kwamen we aan in Nyaung Oo, een kleine plaatsje naast Bagan. Nauwelijks geslapen kwamen we aan bij ons guesthouse waar we gelukkig al hadden geboekt (we hadden wel iets geleerd uit onze vorige ervaring). Niels had specifiek gevraagd of de kamer klaar zou zijn als we zouden aankomen en dat was allemaal geen probleem. Zei de vrouw aan de telefoon. De mannen achter de receptie dachten daar iets anders over. In de bijna vijf maanden dat ik weg ben, heb ik nog nooit zo’n onbeschoft personeel meegemaakt. De mannen van het guesthouse zeiden dat het niet mogelijk was en dat we (samen met nog vier andere mensen die ook hadden gereserveerd en ook specifiek hadden gevraagd of de kamer klaar zou zijn als we aan zouden aankomen) maar tot 12:00 ’s middags ergens moesten wachten. Verder werden we uitgescholden (!) toen we er iets van zeiden en begon de ‘manager’ met zijn vuisten op de receptiebank te slaan en te schreeuwen we dat we bad customers waren en dat hij moe was en weer wilde slapen. Haha híj MOE?! Als iemand moe was, dan waren wij het wel.
Met deze mensen was niet te praten en wij werden er zelf ook alleen maar gefrustreerd door, dus we moesten zo snel mogelijk naar een oplossing zoeken. Het was inmiddels nog maar 05:00, de zon was nog niet op, dus we besloten om onze backpacks bij het guesthouse achter te laten en de zonsopgang bij Bagan te gaan zien. Met paard en wagen (dat gebruiken ze veel hier) kwamen we aan. We hadden een tempel beklommen om vanaf daar de zonsopgang te zien en dat was heeeeeeeeel erg mooi! Geen wolkje aan de lucht en ik was nog net iets hoger op de tempel geklommen dan de meeste mensen dus ik had een perfect uitzicht! Hierna gingen we maar eens ontbijten en kijken wat we gingen doen; bij ons huidige guesthouse blijven of op zoek gaan naar iets anders. We hadden alleen verwacht dat het weer uren zou duren voordat we iets vonden, maar nee! Zelfs bij de buren van het guesthouse haha. We haalden snel onze backpacks op en zonder iets te zeggen zijn we verhuisd naar een veel beter guesthouse waar we gelijk onze kamer in konden. Finally! Lekker douchen en bijkomen. De rest van de dag hebben we vooral gebruikt om een beetje uit te rusten, hebben we lekker gegeten (ja echt!) en genoten van een biertje.

De volgende dag hadden we elektrische scooters gehuurd om door Bagan te touren en om daar de tempels, ruiniës en andere bouwwerken te gaan bekijken. Het was een erg lekkere en vooral warme dag en we tourden als twee nerdjes op onze scooters van de ene naar de andere plek. We moesten hier eigenlijk ook weer een tax betalen van $30, maar deze keer konden we het ontlopen. We zijn voornamelijk naar wat kleinere tempels en bouwwerken geweest; ik heb de afgelopen maanden al zoveel tempels gezien en Niels heeft ook de afgelopen jaren veel gezien, dat we niet de behoefte hadden om naar de grootsten te gaan waar je ook struikelden over de toeristen. Het is hier nu Chinese New Year, dus Myanmar wordt overspoeld met Chinezen. Dat is ook meteen de reden waarom bijna alle hotels/guesthousen vol zitten.

Omdat we maar weinig dagen hebben, lag ons reistempo hoog. Diezelfde avond werden we weer opgehaald met een nachtbus om terug te gaan naar Yangon. We hadden namelijk onze zinnen gezet om nog een paar dagen op het strand te chillen, maar het is lastig om daar te komen. Vanaf Bagan gaan er geen bussen naar de kustplaatsen, alleen via de hoofdstad. Erg irritant, maar je moet er wat voor over hebben om uiteindelijk met je billen in het zand te zitten ;).
We kwamen weer midden in de nacht, om 04:00, aan in Yangon. In de bus hadden we twee andere meiden ontmoet die dezelfde bestemming hadden. Zij hadden alleen íets betere research gedaan en via hen kwamen we erachter dat we een bus moesten pakken bij een totaal andere busstation. Mazzel, anders hadden we waarschijnlijk erg lang gezocht naar een bus die vanaf hier helemaal niet ging hihi. Toen we bij het station aankwamen, hadden we geluk want we konden gelijk mee met de eerste bus om 06:30 naar Ngwe Shaung. Jeej! :)

Na vijf uur rijden kwamen we hier aan. Dit keer hadden we niks geboekt (internet is overal hier zo sloom of werkt helemaal niet en je hebt ook nergens bereik met je telefoon) en we hadden onze zinnen gezet bij één hotel/resort waar we graag wilden verblijven. En ze hadden nog één bungalow over! OP het strand! Whaaaa!!! Erg blij dat ons een lange zoektocht bespaart is gebleven en we stappen letterlijke vanuit onze bungalow op het strand. Het strand is hier erg mooi; heldere blauwe zee en een mooi zandstrand. We hadden in totaal 2,5 dag om hier te chillen en die tijd hebben we ook goed benut. De dagen bestonden voornamelijk uit slapen, op het strand liggen, heeeeeerlijk vis eten, beetje lezen, biertjes drinken en genieten van de rust.

Op 5 februari was het alweer tijd om Myanmar te verlaten. Diezelfde ochtend pakten we de bus terug naar Yangon. Klein risico natuurlijk, want als er onderweg iets zou gebeuren zouden we het vliegtuig missen. Maar de bus is heel gebleven en we arriveerden op tijd op het vliegveld! Op naar Maleisië!
In eerste instantie zouden we nog ruim een week voor Maleisië hebben, maar paar maanden geleden hebben we besloten om India te verlengen met een week omdat het land zo groot is. Daarom hebben we nu maar drie dagen in Maleisië en die zullen voornamelijk doorbrengen in Kuala Lumpur, de hoofdstad en vanuit daar maken we misschien nog een tripje. Erg jammer natuurlijk, maar er moesten keuzes gemaakt worden. En nu heb ik nóg een extra reden om een keer om terug naar Azië te gaan ;).

Liefs! X